Azkaloth

In een van mijn verhalen krijgt de hoofdpersoon de verantwoordelijkheid over iets waar hij helemaal niets mee te maken wil hebben. Toch kijkt iedereen naar hem om het probleem op te lossen. Het liefste zou hij er hard voor wegrennen en zich verstoppen en alles vergeten. Maar als hij vlucht, raakt hij er alleen maar meer bij betrokken. Op een gegeven moment neemt hij een bad (dat had hij hard nodig). Hij laat zich helemaal onderdompelen onder het warme water. Zo blijft hij liggen, in stilte, hopend dat de wereld aan hem voorbij zal gaan. Hopend dat iedereen hem zal vergeten, dat het probleem zichzelf zal oplossen. Maar het lukt hem niet om het te vergeten. En uiteindelijk weet hij dat hij daar niet kan blijven, dat hij iets moet doen. En ineens weet hij ook wat hij kan doen.

Irasil is de God van het Water. Voor de Eilanders is hij een van de belangrijkste goden. Dat is logisch voor een volk dat vooral leeft van visserij en handel. De Dag van Irasil is de beste dag om op reis te gaan. De god zorgt voor rustige wateren en een rijke vangst.

Ephine is de Godin van de Lucht en nauw verbonden met de God van het Water. Hoe vaak gaan regen en wind immers gepaard? Naast weer en wind, zorgt de godin ook metaforisch voor een frisse wind. De Dag van Ephine is een goede dag om op te ruimen, want de godin helpt je om orde in de chaos scheppen.

De wereld van Azkaloth kent zeven goden. De vier Elementaire Goden (Vuur, Water, Aarde en Lucht) hebben de wereld geschapen. Dan zijn er de Godinnen van Haat en Liefde, die de mens geschapen hebben. En tot slot is er de God van de Handel. Hoewel hij niets geschapen heeft, is hij misschien wel de belangrijkste god voor de mensen. Handel en rijkdom, geld, geluk en gokken: zijn domein is alles wat de mensen bezig houdt. Al die goden zijn hartstikke leuk, maar ik maak het mezelf niet makkelijk. Nu moet ik als schrijver ineens heel hard nadenken over hoe de goden worden aangesproken. En over hoe er over de goden gesproken wordt.

Ik heb vroeger veel verhalen geschreven. Maar op een gegeven moment maakte het niet uit of ik twintig, veertig of tachtig pagina’s schreef. Het verhaal… Lees verder »Jeukende woorden