In een van mijn verhalen krijgt de hoofdpersoon de verantwoordelijkheid over iets waar hij helemaal niets mee te maken wil hebben. Toch kijkt iedereen naar hem om het probleem op te lossen. Het liefste zou hij er hard voor wegrennen en zich verstoppen en alles vergeten. Maar als hij vlucht, raakt hij er alleen maar meer bij betrokken. Op een gegeven moment neemt hij een bad (dat had hij hard nodig). Hij laat zich helemaal onderdompelen onder het warme water. Zo blijft hij liggen, in stilte, hopend dat de wereld aan hem voorbij zal gaan. Hopend dat iedereen hem zal vergeten, dat het probleem zichzelf zal oplossen. Maar het lukt hem niet om het te vergeten. En uiteindelijk weet hij dat hij daar niet kan blijven, dat hij iets moet doen. En ineens weet hij ook wat hij kan doen.
Misschien ligt het aan het water. Een warm bad kan echt goede ideeën geven. Ik ben sinds een paar maanden bezig met het vervolg op Azkaloth. Ik was nooit van plan om een vervolg te schrijven, maar als je ideeën krijgt, moet je er iets mee doen! Dit jaar heb ik voor het eerst meegedaan aan NaNoWriMo. Het doel is om in november 50.000 woorden te schrijven aan een verhaal. Ik dacht dat ik dat makkelijk zou halen. Ik had heel wat scènes gepland, genoeg om elke dag een scène uit te werken en nog meer. Het begon heel goed, ik heb echt meters gemaakt en veel nieuwe dingen geleerd over de wereld van Azkaloth. Maar op een gegeven moment was het op.
Een paar dagen voor het einde ben ik gestopt. Ik had nog wel verder kunnen schrijven. Als het gaat om het aantal woorden had ik het kunnen halen. Maar om zoveel woorden uit je vingers te persen in zo’n korte tijd is toch heel intens. En als je personage van plan is om in een stad vol geplaveide straten op zoek te gaan naar een straatsteen die een verhaal kan vertellen, weet je dat het niet veel zin meer heeft om verder te schrijven. Nee, puur het aantal woorden had ik wel gered, maar het kwam het verhaal niet echt meer ten goede.
Ik had ook gewoon helemaal geen zin meer om te schrijven. Mijn hoofdpersoon moet ergens naartoe en daar moet hij iets doen – maar wat, en waar? Ik wist het niet en ik kwam er niet achter. Het was tijd om te stoppen. Even rust nemen. Tekenen. Lezen. Lekker andere dingen doen. En in je onderbewustzijn gaat het verhaal stiekem verder. En dan, als je een lekker warm bad neemt, borrelt het naar boven. Ineens wist ik wat hij moest doen. En wist ik waar hij naartoe moest. En wie hem daarbij gaat helpen. Alles komt ineens samen. En het gaat zo leuk worden. Ik voel me helemaal opgefrist en blij. Het bad was iets te warm misschien, want mijn hoofd kookt over en de ideeën borrelen naar boven. Ze blijven maar komen. Heerlijk!